تاریخ دشتی

نی انبان (هبان) از الات موسیقی قدیمی مردمان دو طرف دریای خلیج فارس است.که نوای  دل انگیز و زیبای ان انسان را به شور وجدی بلا تصور می رساند .نی انبان را می شود در تمام این شهرها یافت از بصره عراق گرفته تا بندر عباس ایران از کویت تا مسقط عمان. بیشتر در مجالس عروسی و شادی استفاده می شده و شور هیجان رقصی را در بین مردمان ایجاد می کرده است.ولی بلاشک بهترین نی انبان زنان این سرزمینها بوشهریها هستند که صدای نوای نی انبان انان در کل منطقه زبان زد خاص عام است.از استاد شنبه زاده گرفته تا استاد شریفیان و گروه لیمر و خماس ها و ....

و این هم دو کلیپ تصویری از نی انبان(هبان):

اولی بوشهری و دوم از بصره است.

http://www.youtube.com/watch?v=OckerVgwoI4&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=3y0sGXTS1ZE&feature=related

نظر یکی از ذوستان عزیزم را برای شما می گذارم تا بخوانید و لذت ببرید:

از اقای علی رنجبر

" دل است ديگر, کاريش نمی توان کرد. نی انبان. دلم تنگ شده بود برای نی جفتی وقتی که زوزه می کشد زوزه ای که فکر می کنی پايان ندارد. ناله می کند لامصب. می کشد تو را داخل خودش و از توی نی پيچت می دهد. پيچت می دهد تا همه درونت را آشوب کند و کشش. يک ميلی در تو زنده می شود در اين پيچش. بعد به يک باره پرتت می کند بيرون. مثل فنری که فشرده اش کرده ای حالا دست از رويش برداری رها می شوی رها در خود رهايي که می کِشد تو را, از دهان آن نی جفتی پرتاب کرده ولی انگار طنابی هم به تو بسته که نتوانی فراموشش کنی.
نی انبان صدايي که برای من هميشه آشناترين صداست. نفس را با تمام وجود به انبان می دهد به اين گوساله تا ناله کند برای هميشه و تکرار کند آخرين ناله اش را که کسی نشنيد و شايد برای همين است که در انتهای مستی و شادی نوازنده اش آواز دردناکی بيرون می دهد, اصلن می نالد نمی نوازد اين نی انبان. برای من هميشه غمی بوده در اين صدا. غمی که از شادی نوازنده می آيد و شنونده را هم شاد می کند ولی اين وسط يک چيزيش می شود. اصلن همين غم پنهانش است که حس نوستالوژيک تو را به بيدار می کند."